"BECOMING MILA" - ESTELLE MASKAME | Przeurocza opowieść o emocjach dorastania w cieniu aktorskiej popularności ojca

Przeurocza opowieść o emocjach dorastania w cieniu aktorskiej popularności ojca. Historia otulona promieniami żarliwego słońca, niezwykle przyjemna, rozkoszna i cudownie wakacyjna, subtelnie dopieszczona świadomą refleksją. To zauważalnie krótka podróż, nieco ponad dwieście stron, a jednak uzależnia wyobraźnię i przyciąga wzrok szczerością delikatnie opisanych wzruszeń, ma w sobie czarująco filmowy urok - sentymentalny i bardzo klimatyczny, z pewnością niepowtarzalny. Estelle Maskame z czułością zakrada się do wrażliwości pogubionej córki gwiazdora hollywoodzkich filmów, pozwalając jej zmierzyć się z niespodziewanym odkrywaniem pogubionej tożsamości. 

Życie w nieustającym blasku fleszy, narzucona dbałością o reputację ostrożność medialna i uwierający brak rodzinnej bliskości - to właśnie te motywy okazują się zachętą do poważnych przemyśleń i to właśnie w nich czai się powód fabularnego zesłania młodej bohaterki do rodzinnej posiadłości w stanie Tennessee. Początkowo krępująca podróż błyskawicznie zmienia się w niezapomnianą szansę na odświeżenie przyjacielskich gestów, na ożywczą rozmowę i fascynujące znajomości, pomaga także otworzyć się na prawdę drzemiącą w niewypowiedzianych słowach. Becoming Mila to historia, w której miłość do rodziców splata się z tajemnicami, złością, smutkiem, marzeniami i uparcie budowaną definicją siebie. To powieść spisana z myślą o kojących letnich wieczorach - czarująca nie tylko lekkością stylu, ale też portretem przyjacielskiej serdeczności.

_

Współpraca reklamowa z Wydawnictwem YANA

Czytaj dalej»

"MIĘDZY KOŃCEM A POCZĄTKIEM" - JOJO MOYES | Podróż rozczulająca i wymowna, ale też zabawna, piękna i pokrzepiająca dobrą myślą

Niezwykle dojrzała, szczera i mocno uczuciowa podróż po emocjach świeżo porzuconej żony, nieidealnej matki, pisarki poszukującej przykurzonej smutkiem weny twórczej - kobiety dostrzegalnie pogubionej, stojącej gdzieś na rozdrożu dwóch fragmentów kruszącego się na oczach życia. Kreacja Lilii ocieka prawdziwością, w której autentycznie można się zatracić. Bolesne rozstanie z nadzwyczaj mrukliwym i epizodycznie zbyt nachalnym mężem, córki domagające się bliskości, wsparcia i rozmowy w niepodważalnie trudnym okresie dorastania, pomocna dłoń wyciągnięta w stronę ojca mimo jego oczywistych win, dwa nieobojętne męskie spojrzenia i wreszcie intensywna praca nad uczuciowym poradnikiem, który poniekąd okazuje się płótnem do portretowania starcia z uwierającą bezradnością - Między końcem a początkiem to podróż rozczulająca i wymowna, ale też zabawna, piękna i pokrzepiająca dobrą myślą. 

Jojo Moyes z wyczuwalną czułością i jednocześnie subtelnością słowa, zakrada się w otchłań kobiecej wrażliwości, przybliża motyw wyniszczającej zdrady, rozwodu, doskwierającej samotności i poczucia nijakości, utrwalając tym samym wiarygodny obraz macierzyństwa, rodziny, miłości i definiowania nowej wersji siebie, w przejmujący sposób dotyka też straty, strachu o najbliższych oraz bardzo aktualnego tematu wyśmiewania wśród młodzieży, które niejednokrotnie prowadzi do braku pewności siebie, wykluczenia, w skrajnych przypadkach poważnego zagrożenia. Ta historia regularnie przypomina o fundamentalnych wartościach, przynosi uśmiech, nadzieję i wzruszenie, uzależnia życiową fabułą i romantycznymi doznaniami.

Współpraca reklamowa z wydawnictwem Znak JednymSłowem

Czytaj dalej»

"STRACONA" - KATE FOSTER | To głos każdej kobiety, która nie została wysłuchana

To niepodważalnie jedna z tych oburzających opowieści, które napawają poczuciem uwierającej niesprawiedliwości. Historia przygnieciona obłudą, nikczemnością i bulwersującą hipokryzją, przede wszystkim jednak to wstrząsająca fotografia kobiecego życia - życia zbrukanego grząskim oskarżeniem, znieważonego, zbyt donośnie milczącego, podejrzanego o zbrodnię wymierzoną w serce wpływowego oblubieńca. 

To nieodwracalna autentyczność fundamentalnych zdarzeń czyni tę powieść tak przygniatającą, cierpką, duszną i poruszającą. Kate Foster mierzy się tu bowiem z próbą fabularnego odtworzenia prawdziwego procesu Lady Christian Nimmo - procesu osnutego w brudzie zaciętego patriarchatu, oczerniającego myślą pierwszego cichego podejrzenia, rozstrzygającego bez ścierania się z obrazem możliwej niewinności. Prawda nie ma tu znaczenia. Prawda nie widnieje też na historycznej osi ludzkich wspomnień. Żądna widowiska społeczność Edynburga nie szczędzi na wrogości, potępia zanurzoną w więziennej bezradności arystokratyczną duszę, domagając się publicznej kary. 

Autorka fenomenalnie wtapia się w mgliste i jednocześnie odstręczające realia XVII wieku, przedziera się przez chaszcze nieprawości, zakłamanie, przebiegłość, zdrady, zazdrości i grubiańskie nadużycia mężczyzn, każe patrzeć na rozgoryczenie, słabość, namiętność i rozdzierającą duszę walkę o przetrwanie. To podróż bardzo śmiała, odważna, brawurowa i wyrafinowana, ale też niesamowicie refleksyjna, ważna i potrzebna. To głos każdej kobiety, która nie została wysłuchana.

_

Współpraca reklamowa z Wydawnictwem Kobiecym

Czytaj dalej»

„SZARLATANKA” – IZABELA MEYZA | Tajemnica zasnuta wewnątrz szeptów gnuśniejącej w oczach małej społeczności

Znachorka. Zielarka. Szamanka. Czarownica. Szarlatanka. Kobieta, która w czeluściach własnego zaginięcia, pozostawia w wiejskim powietrzu jedynie pustkę i przeszywającą nozdrza tajemnicę. A przecież pragnie tylko przynależeć. Polsko-litewskie pogranicze, panosząca się dzikość przynoszących ukojenie ziół i wreszcie zamknięta społeczność Przypadki, której w obliczu złego, nagle brakuje właściwych słów. Zachowana gdzieś w przeszłości prawda – bolesna, duszna, krzywdząca i niesprawiedliwa, skażona wstydem, upokorzeniem, piętnem wrzynającym się w poranioną duszę. Izabela Meyza dociera do szczelin kobiecości w sposób dobitny i zdumiewający – utrwala brzemię doświadczonych ran, ukazuje rozbieżności i niekonsekwencje w wyzutym z empatii podejściu do kobiet, interpretując przy tym wulgarność męskiej lubieżności, obrazowo pokazując też wpływ otaczającego środowiska na poczucie wartości, akceptację i obecność w oczach innych. Szczerość schowana w milczących spojrzeniach, cisza i zamęt społecznych oczekiwań, skondensowana przestrzeń i intryga budząca niepokojące podejrzenia – ta historia refleksyjnie uciska wyobraźnię, zachęca do dyskusji i szukania godziwych odpowiedzi.

Tajemnica zasnuta wewnątrz szeptów gnuśniejącej na oczach czytelnika społeczności. Historia wypełniona aurą swoistego niedopowiedzenia, nasiąknięta krzywdą i doskwierającym latami zawstydzeniem, uwierająca, cierpka, przylepiająca się do spowitej dziwną ciszą wyobraźni. Izabela Meyza z refleksyjną czułością i jednocześnie hipnotyzującą barwą słowa, wdziera się w otchłań kobiecej wrażliwości – osadzając powieść we wsi spęczniałej od milczenia, w gorzkim posmaku osobliwego zaginięcia i wreszcie w pozostawionych córce wersach enigmatycznej Szarlatanki, dotyka smutku, pogardy i niezabliźnionych ran, ociera się o desperację zanurzonego w bagnie uczuć serca, z sugestywną śmiałością akcentuje sprzeczność chaotycznych, często rozbieżnych oczekiwań wobec kobiet, każe spojrzeć na obcesowość męskiego pożądania i zatrzymać się nad znieważonym ciałem. To proza absolutnie unikalna, dojrzała i ponadczasowa, w intrydze znaczeń zagadkowa i nieoczywista.

Współpraca reklamowa z Wydawnictwem Mova

Czytaj dalej»

„KOLEKCJONERKA SIEROT” – ELLEN MARIE WISEMAN | Paranoicznie duszny klimat, wyniszczająca grypa, śmierć w zaciszu slumsów, panoszący się bezwiednie strach

Niezwykle wstrząsająca powieść z wiarygodnie oddaną prawdą o wyniszczającej epidemii hiszpańskiej grypy. Podróż nasączona bezradnością, tęsknotą, niepokojem i doskwierającą niepewnością. Ellen Marie Wiseman zaszywa się w przygniecionej smutkiem wyobraźni czytelnika, nie pozostawiając złudzeń o zatrważającym charakterze zdarzeń. Kolekcjonerka sierot emocjami dotyka absolutnie czułych strun, każe patrzeć na bezsilność w zagubionych nastoletnich oczach, dotykać dziecięcego strachu, widzieć odczuwany namacalnie ból. Ta historia dosłownie zabiera cząstkę serca.

Nie ma tu miejsca na uczuciową delikatność, nie ma też przestrzeni na wrażliwość wobec zostawionych samych sobie istnień, pozostaje jedynie ciężka atmosfera grozy, płaczu, utęsknienia i zauważalnie wylęknionej dziecięcej niepewności. W ogłuszającej nastoletniej perspektywie to żałoba, głód, choroba wdzierająca się do myśli, niewyobrażalna rozpacz, niemoc i gnuśniejące w nozdrzach poczucie winy za opuszczonymi w geście skrajnej bezradności braciszkami. W szokującym podglądzie pogrążonej w tęsknocie Bernice Groves to przede wszystkim gorycz matczynej niesprawiedliwości, panosząca się w żałobnym domu pustka, wyczerpująca złość, samotność i złowieszczy impuls do łatania smutku wśród Amerykanów obarczonych stratą dzieci. Naprzemienna narracja pozwala odbiorcy wymownie spojrzeć na różne oblicza tego samego procederu – bezdusznej kradzieży małoletnich z wyniszczonych hiszpanką rodzin imigrantów. Destrukcyjna epidemia okazuje się tłem dla przygnębiających rozłąk, pożegnań i niespodziewanych zdarzeń, staje się też makabryczną inspiracją do niepodważalnie dyskusyjnej naprawy przerzedzonego śmiercią społeczeństwa. Rygorystyczny obraz sierocińca zatrważa surową bezwzględnością, okrucieństwem i zauważalną znieczulicą wobec niewinnych wrażliwości.

Rozpacz, krzywda i bezradność osieroconych nagle spojrzeń stają się pożywką dla brudu ideologicznego zaślepienia. Kobieta wyrywająca dzieci z rodzin imigrantów i skruszona żalem nastoletnia twarz, którym z boleścią przygląda się odbiorca. Paranoicznie duszny klimat, wyniszczająca grypa, śmierć w zaciszu slumsów, panoszący się bezwiednie strach. Ellen Marie Wiseman kolejny raz potrząsa duszą czytelnika, sugestywnie wkradając się w uwierające szczeliny dziecięcego przerażenia, tęsknoty, niepewności i poczucia winy. To trzymający w zacieśniającym się napięciu portret fanatyzmu – podróż wrzynająca się w myśli z piorunującą mocą, poruszająca na wskroś, napisana z dbałością o literackie piękno i wiarygodność scenerii historycznej, wybrzmiewająca oburzeniem, refleksją i wzruszeniem.

Współpraca reklamowa z Wydawnictwem Kobiecym

Czytaj dalej»

„ZRANIONY STÓŁ” – LAURA MARTÍNEZ-BELLI | Laura Martínez-Belli uwodzi czytelnika animuszem barwnych słów

Zdumiewająca proza. Historia nasączona miłością, pasją i dosięgającą intryg nienawiścią do przeszywającej duszę sztuki, dotykająca zdrady w sposób absolutnie osobliwy, intymny i enigmatyczny. Laura Martínez-Belli z wyczuwalną gracją oraz namiętnością do metaforycznych wzniesień, tworzy powieść inspirowaną prawdziwymi zdarzeniami – podróż przesiąkniętą tajemnicą zaginionego obrazu niesamowitej Fridy Kahlo, arcydzieła budzącego wśród radzieckich urzędników widoczne przerażenie, wrogość i burżuazyjne, wręcz narcystyczne skojarzenia.

Ta powieść niemal namacalnie wciąga w wir sekretów, spisków, zadziorności, dramatów i tłamszonych zadr, które spowijają autentyczny obraz meksykańskiej malarki. Dzieło o niezaprzeczalnie symbolicznej nazwie Zraniony stół, zaginęło po pokazie w Warszawie w 1955 roku, stając się przedmiotem ulewnych domysłów, burzliwych dyskusji i nasilających się podejrzeń. Niepodważalnie niosło w sobie zasnutą w karykaturalnej formie boleść, gorycz upokarzającej zdrady, instynktowną niechęć, widoczne w krwawiących pociągnięciach pędzla poczucie niesprawiedliwości. Dla czytelnika to unikalna ekspozycja zdarzeń – poprowadzona dwutorowo i w dwóch różnych perspektywach czasu, z jednej strony przybliżająca pogrążoną w bólu postać samej Fridy Kahlo, ukazująca ciężar kobiecej rozpaczy w sposób druzgocący, wymowny, pozostawiający w sercu gruzowisko smutku, z drugiej natomiast malująca poruszający czułe struny portret Olgi Simonowej, zagorzałej radzieckiej urzędniczki, której ciche myśli w obliczu ciężkiego obrazu, nie pozostawiają złudzeń o artystycznej przeszłości bohaterki, o niezabliźnionych ranach, o cierpieniu wrzynającym się w nozdrza, o pasji, samotności, nadziei i schronieniu, jakim niewątpliwie okazuje się sztuka. Autorka przenika emocje pięknem lawirujących gdzieś w powietrzu słów, kreuje zdania pełne zgubionej namiętności, tajemnicy i malarskiej zuchwałości. Tym samym, czyni tę podróż wyjątkową, ekscytującą i niezapomnianą.

Ta lektura niepodważalnie prowokuje zahipnotyzowaną wyobraźnię czytelnika. Historia zaginionego dzieła niesamowitej meksykańskiej malarki, okazuje się powieścią przesiąkniętą bólem, cierpieniem, zdradą i upokorzeniem kobiecego serca. Fascynująca postać Fridy Kahlo scalona zostaje z portretem radzieckiej urzędniczki, przywołując uwierający motyw samotności, cichą rozpacz i niesprawiedliwość uczuć, ale też brawurę, odwagę, bunt i czupurność drażniącej się z odbiorcą groteskowej sztuki. Laura Martínez-Belli uwodzi czytelnika animuszem barwnych słów, tajemnicą i maestrią metaforycznych znaczeń, zaszywając w nich pasję do artystycznego ukojenia. Zraniony stół to niewątpliwie brzemię zaznanej krzywdy.

Współpraca reklamowa z Wydawnictwem Kobiecym

Czytaj dalej»

„NOWY ROZDZIAŁ W STORY LAKE” – LUCY SCORE | Przezabawna komedia romantyczna z zadziornym i jednocześnie szalonym motywem grumpy&sunshine

Lucy Score ponownie zakrada się w aurę małego uroczego miasteczka, aby rozbawić i rozczulić zarazem! Nowy rozdział w Story Lake to przecudowna powieść o wyczuwalnie komicznym charakterze – wypełniona kąśliwymi dialogami, sarkazmem i humorem, nasiąknięta świeżą pikanterią i charakternie skadrowanym pożądaniem, absorbująca, soczysta i NIEPRZYZWOICIE WCIĄGAJĄCA! To historia z nieziemsko przystojnym budowlańcem i słoneczną autorką komedii romantycznych, dla której udawane randki, okazują się sposobem na odnalezienie zagubionej weny literackiej.

To jedna z tych niesamowicie zajmujących opowieści, od których nie sposób się oderwać! Ponad sześćset stron upojnej i jednocześnie zwariowanej komedii romantycznej – każda strona otulona żartobliwą nutą, zabawna, zdumiewająca i nieoczywista. Ujmujący klimat małego miasteczka, społeczność muśnięta gestem świadomego uprzedzenia, nieco postrzelona autorka historii miłosnych, obłędnie przystojny gburowaty budowlaniec, ryby ukradkiem spadające z nieba i wreszcie zakupiony instynktownie stary dom, który wymaga generalnego remontu – tak zaczyna się podróż po emocjach pobudzającego wenę motywu fake dating. Randki pełne inspiracji, porywające gesty snującej się po myślach namiętności, intymna narracja pierwszoosobowa, rozrzewniająca przeszłość i szczere wyznania, idealnie dopełniające uczuciowy wizerunek tej powieści. To rozpalająca relacja w roskosznym rytmie grumpy&sunshine – nasycona słowną zaczepnością, zawadiacka, świeża i zwyczajnie łagodząca gorsze dni.

Przezabawna komedia romantyczna z zadziornym i jednocześnie szalonym motywem grumpy&sunshine. Powieść nasączona uroczymi absurdami, rozkoszna i rozczulająca, ale też zmysłowa, pikantna i żarliwa w utrwalonych filmowo aktach spontanicznej intymności. Lucy Score niezaprzeczalnie potrafi w uszczypliwe dialogi i sarkastyczne wypowiedzi – w odczuciu słodkie, świeże i rozbrajające. Kameralne miasteczko Story Lake, podniszczony dom domagający się remontu, udawana relacja ociekająca nutą kąśliwości, promienna autorka historii miłosnych i zrzędliwy budowlaniec o cudownie apetycznym sercu, ale też przeszłość pełna uczuciowych wzruszeń – to podróż uzależniająca, ożywcza i niepowtarzalna.

_____ 

Współpraca reklamowa z Wydawnictwem Gorzka Czekolada

Czytaj dalej»

„ZANIM ZAPOMNIMY O ŻYCZLIWOŚCI” – TOSHIKAZU KAWAGUCHI | Cztery poruszające opowieści utkane w absolutnie refleksyjną całość

To już piąta odsłona rewelacyjnej serii Zanim wystygnie kawa. W odczuciu niezwykle refleksyjna, życiowa i pokrzepiająca, przywołująca myśl o dobrych wartościach. Toshikazu Kawaguchi ponownie odwiedza małą japońską kawiarenkę i oferując swym kreacjom niepowtarzalną podróż w czasie, zachęca do dbałości o relacje z najbliższymi oraz do spojrzenia w okno własnych smutków, dylematów, przegapionych gdzieś w przeszłości szans. Zanim zapomnimy o życzliwości to zbiór czterech niesamowitych opowiadań – szczerych, nastrojowych i poruszających.

Sceneria pozostaje niezmienna. Mała tokijska kawiarnia Funiculi Funicula – urokliwa przestrzeń nasączona emocjami zatroskanych gości, wypełniona refleksją płynącą z ich rozczulających opowieści i kameralnością osobistych doznań, przede wszystkim jednak dająca możliwość swoistego przemieszczania się w czasie. Magiczna podróż do konkretnej daty wymaga akceptacji sztywnych warunków, a jednak regularnie znajduje zaintrygowane dusze. Tym razem autor stawia na cztery wyjątkowe twarze: siedmioletniego chłopca, pragnącego ponownie dojrzeć uśmiech w oczach rozwodzących się rodziców, świeżo upieczonej mamy, która nie potrafi nadać imienia swojemu maleństwu, mężczyzny gardzącego wyborem sercowym ukochanej córki i wreszcie kobiety, która pragnie odważnie zdefiniować niewypowiedzianą na głos miłość. Każda z tych historii otulona zostaje nutą wyczuwalnej nostalgii, każda okazuje się zachętą do przemyśleń i dbałości o relacje z najbliższymi, w każdej można znaleźć coś unikalnego. Widoczna tęsknota, samotność, doskwierająca wola przebaczenia, delikatność życia, potrzeba zrozumienia uczuć – to właśnie tym motywom z wyczuciem przygląda się Kawaguchi.

Cztery poruszające opowieści utkane w absolutnie refleksyjną całość. Gdzieś ukradkiem scalone fabularnie z poprzednimi historiami, z czułością dotykające szczelin ludzkiej wrażliwości. Toshikazu Kawaguchi kolejny raz zakrada się w magiczną otchłań kameralnej japońskiej kawiarni, aby w zaciszu unikalnych podroży w czasie, pokrzepić pogubione życiowo serca. Zanim zapomnimy o życzliwości to pamiętnik niecodziennych doznań – to kadry pełne wzruszeń i rozczulających słów, spotkania dotykające pożegnania, przebaczenia oraz utraconych gdzieś w ferworze życia szans w sposób nieprzeciętny i niezapomniany. To literatura subtelnie nakreślona, spokojna i nieśpieszna, w emocjach stonowana, a jednak przejmująca, szczera i wymowna.

_____ 

Współpraca reklamowa z Wydawnictwem Relacja

Czytaj dalej»