"SZTUKI I SZTUCZKI" - MARTA REICH | „Cały świat to scena..."

„Cały świat to scena,
A ludzie na nim to tylko aktorzy.
Każdy z nich wchodzi na scenę i znika,
A kiedy na niej jest, gra różne role.”

Chociaż William Szekspir wielokrotnie był krytykowany za dość charakterne słowa swej idyllicznej komedii Jak wam się podoba, to trzeba przyznać, że jej treść jest nie tylko wymowna, ale też ponadczasowa. Przytoczony cytat okazuje się także jednym z solidnych fundamentów powieści Sztuki i sztuczki, którą Marta Reich kontynuuje opierzoną artyzmem i złożonymi machlojkami sagę kryminalną. Pierwsza część cyklu, Morderstwo i cała reszta, okazała się nadzwyczaj przemyślanym, stanowczym i jednocześnie płynnym wejściem na polski rynek wydawniczy. Czy mocno rozbudowana intryga, jaką autorka sprytnie rozpisała w drugim tomie, jest w moich oczach równie angażująca? 

"DO TRZECH RAZY ŚMIERĆ" - ALEK ROGOZIŃSKI | Czarna róża dla Pani?

Najpierw wytrwale tworzy intrygę – podobnie, jak one budują przyszłe gniazdo. Później toczy bój z wszechwiedzącym redaktorem –z takim zapałem, z jakim one chronią własnej budowy. Następnie zbiera owoce swej pracy, w tym pochlebne opinie i długo wyczekiwany uśmiech na twarzach czytelników – dokładnie tak, jak one zbierają pożywienie. Na koniec natomiast myśli o kolejnym literackim dziecku – z taką intensywnością, z jaką one się rozmnażają. Jak widzicie, pisarz jest niczym małe mrówki – skrupulatnie przechodzi proces twórczy, aby wypuścić na świat swoje papierowe potomstwo. Ciekawie robi się jednak wtedy, gdy twórca ryzykuje i wsadza fabularny kij prosto we własne mrowisko. Tak też uczynił Alek Rogoziński, który komedią kryminalną Do trzech razy śmierć zachęca do udziału w pozornie literackim, a jednak niosącym śmierć wydarzeniu… 

"CZARNA MADONNA" - REMIGIUSZ MRÓZ | "Jak dobrze Twym dzieckiem być!"

Niektórzy głośno wyśpiewują jej imię, aby w ten melodyjny sposób podziękować za matczyną opiekę oraz nieustanną przestrogę przed kuszącym nas złem. Inni natomiast pielgrzymują na Jasną Górę i godzinami modlą się przed jej nieskazitelnie czarnym obliczem. Niemal afrykański wygląd Czarnej Madonny od lat zdaje się być zagwozdką dla najlepszych badaczy, a tym samym stanowi idealny materiał do snucia najbardziej mistycznych intryg. Właśnie ten zagadkowy wizerunek Matki Bożej wykorzystuje Remigiusz Mróz, aby świadomie nadać nowej powieści mocno religijnego wydźwięku. Czy Czarna Madonna, tak hucznie promowana jako niemal rasowy horror religijny, rzeczywiście mrozi krew w żyłach?