„POWIEW NADZIEI” – JOANNA JAX | To jedno z najtrudniejszych pożegnań fabularnych!

Tęsknota odczuwalnie już doskwiera, nie chce opuścić naruszonej wyobraźni, nie pozwala zapomnieć o troskach i przeżyciach bohaterów. Na obcej ziemi to niewątpliwie jedna z najbardziej poruszających sag historycznych – osadzona w czasach egzystencjalnej niepewności, w pogubionych sercach i rozdzierających smutkach. Powiew nadziei domyka dramaty i wzajemne fascynacje, utrwala słowa miłości i każe oszacować granice wolności, gdzieś ukradkiem eksponuje fragmenty możliwego jutra – jeszcze nieznanego, pełnego wątpliwości, a jednak oczekiwanego...

Joanna Jax dociera do skraju swej niesamowitej opowieści – ponownie otwiera powojenną rzeczywistość, przywraca strach epoki stalinizmu, wiarygodnie oddając ówczesne niepokoje. Wrocław nadal ocieka wschodnią propagandą, codzienność wymaga ostrożności, a najlepszym przyjacielem nierzadko okazuje się przebiegłość. Na pierwszy plan wysuwają się skrzywdzone głosy serca – miłość rodzicielska nabiera traumatycznych barw, miłość życia spaceruje grząskim gruntem, a namiętność ociera się o zapach niespodziewanej toksyczności. Tu nie ma miejsca na emocjonalną subtelność – bezradność przygniata roztrzęsione dusze, w oczach szkli się rozżalenie, twarze nie przestają drżeć o życie bliskich. Trzeci tom to także wir porządnych zaskoczeń fabularnych – romantyczne gesty przestają mieć znaczenie, pojawia się chęć przebaczenia oraz naturalna potrzeba sformułowania osobistej wolności. To pragnienie niezależności zdaje się dominujące, ważne, może nawet fundamentalne. Nie brakuje tu zatem wymownych wzruszeń oraz refleksyjnych treści, z łatwością można wyczuć także burzliwy i temperamentny charakter zdarzeń – nieprzerwanie dochodzi do znamiennych spotkań, do konwulsyjnych rozmów i rozpaczliwych kłótni. Tak tworzy się historia dotykająca czułych strun, intrygująca i niezapomniana.

To jedno z najtrudniejszych pożegnań fabularnych – nasączone aurą powojennych przeciwności, niezwykle dramatyczne i poruszające. Joanna Jax ponownie przedziera się przez wrażliwości swoich zatroskanych bohaterów, rozmiękcza niebezpieczne dusze, pozwala definiować wolność i walczyć o fragmenty życiowej stabilności. Szeptem dopowiada różne definicje najpiękniejszych uczuć, ściera się z niejednoznacznym portretem miłości, zarówno tej rodzicielskiej, jak również tej narzuconej szczerą namiętnością, także tej wizualnie toksycznej i niezdrowej. Powiew nadziei okazuje się powieścią absolutnie zajmującą, piękną i niepowtarzalną, idealnie dopełniającą emocje wstrząsającej sagi Na obcej ziemi.

_____ 

Współpraca reklamowa z Wydawnictwem Skarpa Warszawska