„PARYSKA CÓRKA” – KRISTIN HARMEL | Niezwykle wstrząsająca fotografia wojenna

Historia wielu niezapomnianych wzruszeń. Przepełniona wyczuwalną niepewnością, piękna, dramatyczna i poruszająca, boleśnie dotykająca kobiecej wrażliwości oraz definicji macierzyństwa. Kristin Harmel ponownie wdziera się w brutalną rzeczywistość II wojny światowej, kreśląc słowa rozdzierającej serce opowieści. Paryska córka to mocno absorbująca i z pewnością niepowtarzalna powieść – wypełniona przenikliwym smutkiem oraz bezradnością, przywołująca też myśl o najbardziej bestialskim okresie przeszłości.

Już pierwsze strony pozwalają sądzić, że będzie to porażająca podróż po skrytych emocjach. To historia podzielona na trzy znamienne części, w pierwszej przybliżająca splot wydarzeń, kształtujących wyjątkową przyjaźń między dwiema cudownymi matkami, w drugiej kadrująca fotografie wojennego koszmaru i przeszywające dusze pożegnania w pokłosiu nalotu niszczącego niewinne, w tym także dziecięce życiorysy, w trzeciej utrwalająca sceny ponownego spotkania po kilkunastu latach niepewności, dościgająca także fabularną prawdę – przewidywalną, a jednak druzgocącą. Autorka niejednokrotnie już pokazała, że potrafi wiarygodnie wkraść się w przestrzeń tworzonej słowami wrażliwości, tym razem naprzemiennie ukazując losy dwóch udręczonych niewyobrażalną pustką kobiet. Obie kreacje zamykają się w gestach przeżywanej żałoby, obie emanują bezsilnością wobec tragicznych doświadczeń. Każda dotyka wojennych konsekwencji na swój sposób, portretując tym samym różne oblicza obezwładniającej traumy. Z jednej strony apatyczne wypieranie prawdy i wewnętrzny chaos w wyraźnie przerażonych oczach, z drugiej zatrważająca rozłąka z ukochaną córką, ucieczka w samotności i nieudolna próba zapomnienia. To uczucia wręcz spazmatyczne, przygnębiające, wykreowane z dokładnością, w odczuciu bardzo autentyczne, momentami wywołujące trudne do opanowania łzy.

Niezwykle wstrząsająca fotografia wojenna. Historia zapierająca dech, w dramatycznych przeżyciach wręcz druzgocąca, w sferze matczynych doznań ze strachem dotykająca granic ludzkiego obłędu. Kristin Harmel przekonująco wkrada się w otchłań dwóch skrzywdzonych kobiecości, kreśląc w pamiętnikach ich macierzyństwa przerażająco smutne zadry, nie pozwala też zapomnieć o ruinach paraliżujących wspomnień. Paryska córka to nieprzeciętna powieść – zbudowana na kanwie wyjątkowej przyjaźni, odurzona boleśnie wrzynającą się stratą, przeszyta niepewnością, fabularnie przewidywalna, a jednak wiarygodnie budująca przekaz o makabrycznych konsekwencjach wojny.

_____ 

Współpraca reklamowa z Wydawnictwem Świat Książki