„FAIDA. PRAWO ZEMSTY” – ANNA TUZIAK | Przeszywająca fuzja zniewolonych zmysłów!

Mafia naturalnie przywodzi na myśl negatywne skojarzenia. Podyktowana honorem bezwzględność w karczemnej przestępczości to przecież codzienność gangsterskiego środowiska. Tu nie ma miejsca na wyrozumiałość, nie ma też miejsca na kruchą delikatność. W zamian kształtuje się parszywa potrzeba zemsty, śmiało odzierająca człowieka z przydzielonych mu resztek humanitaryzmu. Nieuchronnie klarują się też piękne uczucia, głuszące rodzinne tradycje na poczet nieznanych pikantnych doznań. Faida. Prawo zemsty to idealny przykład takiej kompilacji zdarzeń – powieść mocna i charakterna, z pewnością niebezpiecznie wdzierająca się do chłonnej wyobraźni.

A wszystko w niesamowitej włoskiej scenerii, uroczo maskującej brutalny charakter nieczystych mafijnych porachunków. Czytelnik wkrada się w ten fabularny rumor niepostrzeżenie, sukcesywnie rozglądając się na boki, aby w napotkanych twarzach, znaleźć potencjalne wsparcie. Doskonale bowiem wie, że trafił właśnie do rodziny naznaczonej niewyobrażalnym okrucieństwem, słynącej z ociekających krwią morderstw, niemal rytualnie wieńczących ustalone legendarnie zasady honorowe. I patrzy na ten gwałtowny świat z niegasnącym zainteresowaniem, przyglądając się zarówno ogniwom zaaranżowanej zemsty, jak również uczuciu, które niespodziewanie rodzi się między niespełna osiemnastoletnią córką mafijnego bosa i przydzielonym jej kolumbijskim ochroniarzem. Giusi to nienasycona kobieca dusza, niewątpliwie cwana, krnąbrna i niepokorna, jednocześnie dostrzegalnie bystra i piekielnie inteligentna. Niedoświadczona w sprawach intymnych, zaskakująco śmiało podąża za instynktami, rodzącymi się w obliczu nieziemsko przystojnego opiekuna.

Anna Tuziak świadomie oddaje głos swoim kreacjom, dzięki czemu odbiorca interpretuje nie tylko emocje niesubordynowanej młodej kobiety, ale też tajemniczego Gorana – wyselekcjonowanego ochroniarza, zauważalnie przesiąkniętego oparami żywej odpowiedzialności, sumiennego i oddanego, a jednak naturalnie poddającego się coraz bardziej nachalnym żądzom własnego ciała. Tak rodzi się siarczyste pożądanie i tak rodzi się niebezpieczeństwo. Narracja tej dwójki nie jest jednak jedyna – autorka pozwala relacjonować wydarzenia także innym bohaterom, z których najbardziej wyróżniająca zdaje się być osobliwa narracja kata – przerażająca w treści opisywanych zdarzeń, kipiąca wręcz zażartością, ogłuszająca fetorem bezwzględnej tortury...

Przeszywająca fuzja zniewolonych zmysłów! Powieść zagnieżdżona fabularnie w otchłani kwitnącego pożądania, intensywnie nasączona mafijnym erotyzmem i kategoryczną przestępczą niezłomnością. Tu nie ma przestrzeni na subtelne doznania, Anna Tuziak nie rozpieszcza swoich bohaterów, nie unika też wymaganych scenicznie wulgaryzmów, w zamian eksponuje narrację przyprawioną drapieżnie, pikantnie i euforycznie, z pewnością charakternie i soczyście, momentami jednak drastyczną i przerażającą, obrazowo oddającą władczą ekspansję gangsterskich możliwości. Historia przeżarta zemstą, która nieuchronnie narusza esencję zakazanej miłości.

_____

Współpraca reklamowa z Wydawnictwem Niegrzeczne Książki.